POLONA/BLOG: Pelikan, lwiątka i ukrzyżowanie
W 1444 roku ktoś z klasztoru kanoników regularnych w Kraśniku zapisał między łacińskimi kazaniami tekst i melodię pieśni o Zwiastowaniu. Utwór zaczyna się od słów Radości wam powiedam…, a jego nieznany autor w początkowych strofach, dosyć swobodnie podpierając się słowami proroka Izajasza (9,5-6), posłużył się jedną z najważniejszych zwierzęcych alegorii chrześcijaństwa:
Izaijasz, prorok nasz,
Uczynił nam barzo w czas,
Wzjawiɫ nam wielką radość,
Rzekąc: „Przydzie niebie<s>ki gość.
[…]
On jest wierny pelikan,
Wykupi dusze z mąk sam,
Da swe serce rozkrawić,
Ch<c>ąc gr<z>eszną duszę wybawić”.
Dlaczego „pelikan”? – zapraszamy na blog Polony, gdzie Łukasz Kozak wyjaśnia złożoną symbolikę tego ptaka w średniowiecznej literaturze i ikonografii.
A dlaczego w ogóle piszemy o tym utworze? Pieśni Radości wam powiedam… będzie można wysłuchać 14 lipca w Pałacu Rzeczypospolitej w wykonaniu Adama Struga i Monodii polskiej na koncercie Carmen patrium inaugurującym projekt „Patrimonium – digitalizacja i udostępnienie polskiego dziedzictwa narodowego ze zbiorów Biblioteki Narodowej oraz Biblioteki Jagiellońskiej”.
***
Projekt „Patrimonium – digitalizacja i udostępnienie polskiego dziedzictwa narodowego ze zbiorów Biblioteki Narodowej oraz Biblioteki Jagiellońskiej” współfinansowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa 2014–2020 oraz budżetu państwa.
