Tadeusz Nowak
Ćwierć wieku temu w szpitalu w Skierniewicach zmarł na zawał serca Tadeusz Nowak, poeta i prozaik, autor Psalmów na użytek domowych i Kolęd stręczyciela, a także Obcoplemiennej ballady oraz A jak królem, a jak katem będziesz. Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Urodził się 11 listopada 1930 roku we wsi Sikorzyce pod Tarnowem w rodzinie chłopskiej. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był członkiem grupy poetyckiej Muszyna, do której należeli także Jerzy Harasymowicz oraz Tadeusz Śliwiak, a także grupy Barbarus, którą założył wraz z Janem Bolesławem Ożogiem.
Jako poeta zadebiutował w roku 1948 wierszem Wieś ogłoszonym na łamach tygodnika „Wici”, zaś w 1953 wydał pierwszy zbiór wierszy Uczę się mówić. W 1956 ogłosił tom poezji pod znamiennym tytułem Prorocy już odchodzą. W 1962 zadebiutował jako prozaik zbiorem opowiadań Przebudzenia, zaś w roku 1966 wydał powieść Takie większe wesele. Sławę i popularność przyniosła mu powieść A jak królem, a jak katem będziesz opublikowana w 1968. W roku 1972 Henryk Bereza w książce Związki naturalne zaliczył go – obok m.in. Stanisława Piętaka, Wiesława Myśliwskiego, Mariana Pilota i Edwarda Redlińskiego – do tzw. nurtu chłopskiego w literaturze polskiej. Jego utwory cieszyły się wielkim uznaniem zarówno krytyków, jak i czytelników.
Publikował równolegle książki poetyckie i prozatorskie. Z jednej strony: W jutrzni, Psalmy, Bielsze nad śnieg, Nowe psalmy, z drugiej: Diabły, Dwunastu, Prorok, Wniebogłosy. Ostatnią jego książką, wydaną na trzy lata przed śmiercią, jest tomik Pacierze i paciorki. Do jego wierszy komponowali muzykę: Marek Grechuta, Przemysław Gintrowski i Grzegorz Turnau. W rok po śmierci pisarza przyjaciel pisarza prof. Stanisław Balbus ogłosił książkę krytycznoliteracką Poezja w czasie marnym. O metafizyce i historiozofii poezji Tadeusza Nowaka, zaś w roku 1999 dwie jego nieukończone powieści: Jak w rozbitym lustrze oraz Jeszcze ich słyszę, widzę jeszcze.
W zbiorach Biblioteki Narodowej znajdują się listy Tadeusza Nowaka do poetek: Ewy Lipskiej oraz Wandy Bacewicz, do prozaika Eugeniusza Kabatca oraz do wieloletniej redaktorki Ludowej Spółdzielni Wydawniczej Jadwigi Bandrowskiej-Wróblewskiej.