15 rocznica śmierci Henryka Sawoniaka, wybitnego bibliotekarza i bibliografa
15 lat temu, 30 stycznia 2003 r. zmarł Henryk Sawoniak, jeden z najwybitniejszych polskich bibliotekarzy i bibliografów. W latach 1951–1972 pracował w Bibliotece Narodowej. Był autorem fundamentalnych dla rozwoju polskiego bibliotekarstwa publikacji słownikowych i bibliograficznych z zakresu bibliotekoznawstwa i informacji naukowej oraz nauczycielem wielu pokoleń bibliotekarzy.
Urodzony w Warszawie 12 kwietnia 1912 r., po studiach ekonomicznych w 1935 r. pracował jako księgowy i bibliotekarz. Podczas wojny był więźniem obozu jenieckiego w Niemczech. Po powrocie do kraju początkowo pracował w łódzkim oddziale SGH jako kierownik biblioteki, w 1951 r. podjął pracę w Bibliotece Narodowej. Od początku związał się z Instytutem Bibliograficznym, gdzie od 1955 r. aż do odejścia z BN w 1972 r. kierował Zakładem Teorii i Organizacji Bibliografii.
W roku 1966 na podstawie dorobku naukowego, organizacyjnego i dydaktycznego otrzymał tytuł bibliotekarza dyplomowanego – mimo braku formalnego wykształcenia bibliotekarskiego. W 1970 r. doktoryzował się na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego pracą „Rozwój i metodyka powszechnych i narodowych bibliografii bibliografii”.
Henryk Sawoniak przez wiele lat był redaktorem „Biuletynu Instytutu Bibliograficznego” i „Prac Instytutu Bibliograficznego”. Opracował m.in. 9 roczników „Bibliografii Bibliografii i Nauki o Książce”, „Bibliografię bibliografii polskich za lata 1951–1960” oraz kilkanaście roczników „Bibliografii Analitycznej Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej. Piśmiennictwo zagraniczne”, będącej dodatkiem do „Przeglądu Bibliotecznego”. Uczestniczył też w pracach Komisji Normalizacyjnej (przez pewien czas jej przewodniczył), był autorem kilku norm.
Po odejściu z BN w 1972 r. podjął pracę w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego na stanowisku starszego kustosza dyplomowanego w Oddziale Prac Naukowych, gdzie pracował do przejścia na emeryturę w 1977 r. W latach 1975–1978 pracował także jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Śląskim.
W 1976 r. opublikował, będący efektem wielu lat pracy, „Międzynarodowy słownik akronimów z zakresu informacji naukowej, bibliotekarstwa i dziedzin pokrewnych”, który następnie ukazał się w trzech kolejnych wydaniach. Opublikował także „Międzynarodową bibliografię bibliografii z zakresu informacji naukowej, bibliotekoznawstwa i dziedzin pokrewnych, 1945–1978” oraz „International bibliography of bibliographies In library and information scence and related fields” w dwóch tomach, obejmujących lata 1945–1978 i 1979–1990.
Był członkiem SBP, odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Honorową Odznaką SBP oraz Odznaką Zasłużony Działacz Kultury.