Andrzej Bobkowski
55 lat temu w Ciudad de Guatemala zmarł Andrzej Bobkowski, prozaik, dramaturg i eseista, a także modelarz i cyklista, autor słynnych Szkiców piórkiem. Pochowany został na Cementario General w stolicy Gwatemali w rodzinnym grobowcu doktora Julio Quevedo, którego czterech synów przez kilkanaście lat uczył modelarstwa.
Urodził się w Wiener Neustadt 27 października 1913 roku, uczył się w gimnazjum w Krakowie, studiował w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. W 1938 wraz z żoną Barbarą przeprowadził się do Katowic, skąd rok później wyjechali do Paryża. We Francji pracował w fabryce broni w Chatillon, a po klęsce Francji w biurze likwidacyjnym Atelier de Construction de Chatillon, prowadząc tajną akcję pomocy polskim robotnikom. Po wojnie był kierownikiem Księgarni Polskiej w Paryżu, współpracował z Andrzejem Chciukiem przy redagowaniu czasopisma „Razem Młodzi Przyjaciele”, był członkiem emigracyjnej organizacji Niepodległość i Demokracja, działał także w placówce 2 Korpusu Polskiego, pracował w zakładzie rowerowym, popularyzował turystykę rowerową. W 1948 wyemigrował do Gwatemali. Utrzymywał się z produkcji zabawek dla dzieci. Założył warsztat latających modeli samolotowych i Guatemala Hobby Shop, stworzył ponadto Club Aeromodelista Guatemalteco. Brał udział w zawodach modelarskich w USA, Szwajcarii, Szwecji, Francji, Niemczech. W roku 1957 zapadł na ciężką chorobę nowotworową, poddał się kilku operacjom onkologicznym. Zmarł w wieku 48 lat.
Żyjąc na emigracji, nie zerwał kontaktów z krajem, utrzymywał kontakt z Jarosławem Iwaszkiewiczem, publikował na łamach „Nowin Literackich”, „Twórczości”, „Tygodnika Powszechnego”, drukował także w londyńskich „Wiadomościach” i paryskiej „Kulturze”. W roku 1957 dostał nagrodę „Wiadomości” za opowiadanie Spadek, w tym samym roku nakładem Instytutu Literackiego w Paryżu ukazały się Szkice piórkiem (Francja 1940–1944), a dwa lata później na łamach „Kultury” sztuka w trzech aktach Czarny piasek. W roku 1970 ukazał się – poprzedzony przedmową Józefa Czapskiego – zbiór jego szkiców i opowiadań Coco de Oro, ogłoszonych w latach 1947–1961 na łamach „Kultury”.
Większość jego dorobku ukazała się dopiero na przełomie XX i XXI wieku: korespondencja z Jerzym Giedroyciem i z Anielą Mieczysławską, zbiory listów do Jarosława Iwaszkiewicza, Jerzego Turowicza i Tymona Terleckiego, a także Listy z Gwatemali do matki, ponadto tomy prozy i esejów Z dziennika podróży, Punkt równowagi oraz Ikkos i Sotion oraz inne szkice.
W roku 2008 w Muzeum Wychodźstwa Polskiego im. Ignacego Jana Paderewskiego w Łazienkach Królewskich w Warszawie czynna była wystawa Andrzej Bobkowski – chuligan wolności, zaś w roku 2013 w setną rocznicę urodzin pisarza Muzeum Literatury w Warszawie zaprezentowało poświęconą mu wystawę Andrzej Bobkowski. Życie zapisane.
W zbiorach Biblioteki Narodowej przechowywane są listy Andrzeja Bobkowskiego do Kazimierza Wierzyńskiego, Aleksandra Janty-Połczyńskiego i Kazimierza Wyki, a także do Haliny Kenarowej.