Zmarł Romuald Twardowski - Aktualności - Biblioteka Narodowa

Romuald Twardowski urodził się 17 czerwca 1930 r. w Wilnie. Tam rozpoczął naukę gry na skrzypcach, później na organach (był organistą w kliku kościołach wileńskich), następnie studiował fortepian i kompozycję. W 1957 przeniósł się z matką do Polski. W Warszawie kształcił się pod kierunkiem Bolesława Woytowicza. W latach 60. wyjeżdżał dwukrotnie do Paryża, gdzie pod okiem Nadii Boulanger doskonalił kompozytorskie rzemiosło (szczególnie interesował go chorał gregoriański i polifonia średniowiecza). Od roku 1972 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (dziś Uniwersytet Muzyczny) im. Fryderyka Chopina w Warszawie.

Romuald Twardowski był niezwykle płodnym twórcą. Szczególne miejsce w jego dorobku kompozytorskim zajmuje muzyka chóralna i sakralna, obejmująca około 300 dzieł. Artysta zainicjował powstanie Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Cerkiewnej w Hajnówce, gdzie przez cztery dekady zasiadał jako przewodniczący jury. Za swoje utwory był wielokrotnie nagradzany. Otrzymał m.in. dwukrotnie Grand Prix w Monako (za balet-pantomimę Posągi czarnoksiężnika  oraz dramat muzyczny Lord Jim), I miejsce na Trybunie Kompozytorów UNESCO (za Antifone per tre gruppi d’orchestra), I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Pradze (za Sonetti di Petrarca na tenor solo i dwa chóry a cappella) czy nagrodę Zachodnioniemieckiej Federacji Chórów (za Mały koncert na chór mieszany). W 2010 r. został wyróżniony przez Ministra Kultury odznaczeniem Gloria Artis, a w 2020 r. prezydent Rzeczypospolitej Polskiej przyznał mu Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

Romuald Twardowski od 2012 r. sukcesywnie przekazywał swoje prywatne archiwum Bibliotece Narodowej. Zasadniczą cześć tego zbioru stanowią podarowane Narodowej Książnicy rękopisy muzyczne – obejmujące ponad sto utworów. Wśród przekazanych przez twórcę materiałów znalazł się także oryginał jego wspomnień Było, nie minęło (wydane w 2000 r.) oraz fragment korespondencji: m.in. listy od Wojciecha Kilara (z którym kompozytor blisko się przyjaźnił), Jarosława Iwaszkiewicza (dotyczące współpracy nad radiowym dramatem muzycznym Upadek ojca Suryna) oraz Nadii Boulanger.