Themersonowie. Prawdopodobieństwo dziury w niebie – spotkanie
W pierwszej rozmowie wzięli udział Józef Robakowski, Piotr Rypson i Milada Ślizińska, a prowadził ją Łukasz Ronduda. Tematem było miejsce Themersonów w historii sztuki awangardowej, recepcja ich twórczości oraz obecność ich książek na rynku wydawniczym.
Druga rozmowa poświęcona była nie tylko Themersonom, ale także temu, w jaki sposób sztuka, również współczesna, próbuje połączyć zmysłowość z intelektualnym zaangażowaniem odbiorcy. W dyskusji wzięło udział dwoje artystów, Agnieszka Polska i Jakub Woynarowski oraz Adriana Prodeus, a prowadził Kuba Mikurda.
Zaprezentowano także pierwszą część archiwum Themersonów udostępnioną już online w Polona.pl.
Spotkaniu towarzyszyła projekcja filmów „Przygoda człowieka poczciwego” (1937) oraz „Oko i ucho” (1944-45).
28 stycznia archiwum Themersonów zostało włączone do Biblioteki Narodowej. Część niezwykle bogatego materiału znajduje się już w bibliotece cyfrowej Polona, z czasem dostępne online będą również inne rękopisy, albumy, fotografie, listy, notatki, prace graficzne, a nawet dokumenty dotyczące prowadzonego przez nich wydawnictwa.
Franciszka i Stefan Themersonowie – jedni z najbardziej oryginalnych artystów awangardowych w polskiej sztuce XX w. Razem żyli i tworzyli, a ich wielopłaszczyznowe porozumienie odbywało się z zachowaniem szacunku dla bujnych indywidualności obojga z nich. Franciszka malowała, ilustrowała i budowała scenografie. Stefan pisał, komponował oraz tworzył filmy. W latach 30. XX w. założyli w Warszawie Spółdzielnię Autorów Filmowych, do której należeli Aleksander Ford, Wanda Jakubowska, czy Witold Lutosławski. Ich filmy przeszły do historii kina i historii sztuki – Przygodę człowieka poczciwego stawia się obok dokonań Luisa Buñuela, Mana Ray'a, Fernanda Legera i Hansa Richtera. Od lat 40. XX wieku mieszkali w Londynie. W roku 1948 założyli wydawnictwo Gaberbocchus Press, które przez 30 lat opublikowało około 60 tytułów. Wśród nich znalazły się m. in. pierwsze angielskie tłumaczenia Ubu Króla Alfreda Jarry'ego, czy Ćwiczeń stylistycznych Raymonda Queneau. Ich publikacje cechowały się nowatorską syntezą formy i treści, przemyślaną szatą graficzną i typografią, która czyni z Themersonów prekursorów współczesnych trendów wydawniczych, również w literaturze dziecięcej. Pod koniec lat 50. w piwnicy budynku wydawnictwa prowadzili klub dyskusyjny Common Room.