Franciszek Zabłocki
Dzisiaj przypada rocznica urodzin Franciszka Zabłockiego (2 stycznia 1752 – 10 września 1821), poety i komediopisarza, protokolanta Komisji Edukacji Narodowej i sekretarza Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych, jednego z najoryginalniejszych przedstawicieli epoki oświecenia.
Jak twierdzi Jan Kott we wstępie do opracowanej przez siebie antologii Poezja polskiego oświecenia (1956), Zabłocki to klasyk polskiego wiersza politycznego, jego obywatelskie utwory były: "Namiętne i zuchwałe, konkretne i bojowe, uderzały wprost, na odlew, bez pardonu. Po raz pierwszy w tym stopniu wdarło się w poezję współczesne słownictwo polityczne i gwałtowna swada agitacyjnego przemówienia". Ponadto pisze Kott: "Zabłocki jest mistrzem inwektywy i szlachetnego patosu, argumentuje, namawia, prosi i grozi, potem bezlitośnie drwi i oskarża. Jest w tych wierszach wściekła nienawiść do zdrajców, pogarda dla głupców, entuzjazm dla reformatorów i patriotów". Do najwybitniejszych osiągnięć Zabłockiego należą te odniesione w dziedzinie twórczości teatralnej, a więc komedie Fircyk w zalotach oraz Zabobonnik (czytany na obiadach czwartkowych, za którego król Stanisław August odznaczył pisarza medalem Merentibus) i wprowadzenie do polskiego teatru dialogu wierszowanego. Zabłocki napisał ponad pięćdziesiąt sztuk teatralnych, w Bibliotece Narodowej znajdują się manuskrypty takich utworów, jak: Lucylla z 1781, Piękna Arsena, Szkoła oyców i Dzień kłamstwa (wszystkie z roku 1788), a także Drzewo zaczarowane oraz Medea y Jazon powstałe w latach 1795–1805.