13 listopada 1924 - Nobel dla Władysława Reymonta
Czterotomową „epopeję chłopską” – jak utwór ten rychło nazwała krytyka – pisał Reymont w latach 1901–1908, jej poszczególne części w formie książkowej ukazywały się w latach 1904–1909. Akcja powieści rozgrywa się we wsi Lipce w ciągu dziesięciu miesięcy, od września do lipca. Pisząc Chłopów Remont miał już w swoim dorobku takie utwory, jak: Ziemia obiecana, Komediantka i Fermenty. Dzieło zaskakiwało rozmachem artystycznym i nowatorską, jak na owe czasy, narracją. Prof. Kazimierz Wyka wyróżnił w Chłopach trzy typy narracji: „wsiowy gaduła”, „stylizator młodopolski” oraz „obserwator realistyczny”.
W zbiorach Biblioteki Narodowej znajdują się rękopisy kilku opowiadań Reymonta, m.in. Ostatni (1906), Dola (1917), fragment powieści Osądzona (ok. 1923) oraz materiały do ostatnich utworów przygotowywanych przed śmiercią (okres 1919–1925), a także zbiór listów m.in. do brata Franciszka i do Stefana Żeromskiego. Interesującą całość tworzy blok dokumentów (korespondencja, umowy) dotyczący francuskiego wydania Chłopów.