Archiwum Bogdana Wojdowskiego w zbiorach BN
Bogdan Wojdowski był jednym z ocalonych z Holokaustu. Imię nadane mu przez rodziców, Szymona Jakuba Wojdowskiego, stolarza-tapicera, i Edwardę z domu Bark, brzmiało Dawid. W czasie okupacji niemieckiej, latem 1942 roku, staraniem rodziców został wraz z siostrą uratowany z warszawskiego getta. Ukrywał się pod nazwiskiem Bogdana Kamińskiego w Warszawie (na Kole i Żoliborzu), we wsi Leszydół Stary pod Wyszkowem i ponownie w Warszawie. Po wybuchu Powstania Warszawskiego uciekł do Ołtarzewa pod Ożarowem i tam zastał go koniec wojny. Z Zagłady z rodziny Bogdana Wojdowskiego uratowała się jedynie jego młodsza siostra, Irena, którą zaopiekowała się po wojnie Irena Sendlerowa.
W 1954 r. Wojdowski ukończył studia polonistyczne. Należał do zespołu redakcyjnego „Przeglądu Kulturalnego”, a w latach 1960–1964 „Współczesności”. Debiutował w 1951 r. jako krytyk literacki, za właściwy debiut prozatorski uważał opowiadanie Poszukiwanie opublikowane na łamach „Twórczości” (nr 12/1956), natomiast w 1962 r. miał miejsce jego debiut książkowy – publikacja zbioru opowiadań Wakacje Hioba. Najbardziej znaną jego książką jest Chleb rzucony umarłym, powieść stale obecna w kanonie polskiej prozy XX wieku, jeden z najbardziej wstrząsających literackich zapisów dotyczących żydowskich ofiar II wojny światowej. Bogdan Wojdowski zmarł śmiercią samobójczą. Pochowany jest na Cmentarzu Żydowskim w Warszawie. W ostatnich latach życia pisarz zniszczył część swego archiwum twórczego.
Spuścizna podarowana Bibliotece Narodowej zawiera m.in. interesujące materiały warsztatowe Bogdana Wojdowskiego oraz niepublikowane utwory literackie. Są wśród nich rękopisy oraz maszynopisy z odręcznie nanoszonymi poprawkami, szczególnie cenna dla badaczy będzie także możliwość porównania różnych wersji poszczególnych utworów. Wśród autorskich utworów literackich Wojdowskiego w Bibliotece Narodowej są obecnie przechowywane m.in. Konotop, Nocą na placu Grzybowskim, Madagaskar. Sztuka w II aktach, Tamta strona. Powieść, Opowieść dziadowska, Zapiski z tamtych lat, Martwa łacha, Krzywe drogi. A także przekłady, projekty scenariuszy filmowych, artykuły i eseje.
Dołączony do archiwum literackiego zespół korespondencji dotyczy przede wszystkim spraw wydawniczych i działalności Wojdowskiego w Związku Literatów Polskich. Nie brak jednak również nuty prywatności: wnoszą ją domowe liściki pisane do żony.
Dar Rodziny pisarza dopełniają, znane dotychczas jedynie we fragmentach, poruszające dzienniki Bogdana Wojdowskiego z lat 1963–1989.